Ostatnio chodzę wściekła jak osa i coraz mniej lubię ludzi za to jak niszczą wszystko wokół siebie - za bezsensowne wycinanie drzew, za wywożenie śmieci do lasu lub wyrzucanie ich do rowu prosto z samochodu, za wylewanie szamba gdzie popadnie, za palenie w piecach plastikiem, za kłusownictwo. Jestem coraz bardziej rozczarowana poziomem moralnym i etycznym Polaków, tą bylejakością z jednoczesnym przekonaniem o swojej wyjątkowości...
Jedyna odskocznia to podglądanie natury. Wieści z podwórka: wiewiórka buduje gniazdo kilka metrów od werandy- mam nadzieję, że przyzwyczai się do mojej obecności.
Karmnik spełnił swoją rolę - przyciąga jednocześnie kilkadziesiąt ptaków (mazurki, sikory, zięby, czyże, szczygły, kowaliki) a okoliczne koty nie próbują na nie polować, bo nie są w stanie podkraść się niezauważone.
Nowy nabytek (właściwie stary) - sieczkarnia
Ja wciąż mam nadzieję, że to mniejszość, tylko niestety głośna. I ze tak naprawdę Polacy są dobrymi ludźmi, tylko - jak każdy naród - mają też takich bałwanów w swoim gronie... Piękny - w naturze - początek marca. Uściski! k
OdpowiedzUsuńCzasami wydaje mi się , że nasz naród bałaganiarstwo ma we krwi . Piękne zwierzątka masz wokół. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuń