Długie wieczory zachęcają do kulinarnych poczynań. Właściwie każdej jesieni wracamy do robienia serów podpuszkowych. Liczę, że kiedyś będziemy mieć odpowiednie miejsce do dojrzewania takich serów, teraz wędzimy i staramy się nie pożreć od razu.
Inny jesienny przysmak to ziemniaki z popielnika (lub ogniska). Szczypta soli i czego więcej chcieć!
A w dzień najlepiej przełamać niechęć do pogody, wyjść i zabrać się do pracy. Postanowiłam powiększyć mój kwiatowy ogródek. Gdyby kilka lat temu ktoś mi powiedział, że będę sadzić kwiatki, wybuchnęłabym śmiechem. Ja i kwiatki... Tymczasem nie dość, że sadzę/sieję to jeszcze dzielnie kopię i usuwam karpy perzu. I to z przyjemnością!!! Świat się kończy! Już w przyszłym roku niewielka rabata zacznie się zmieniać w wiejski ogród pełen kwiatów i przylatujących do nich owadów.
Paweł zaś szalał w ogrodzie warzywnym. Poletka już przykryte słomą, jedynie jarmuż i pietruszka cieszą oko swoją zielenią.
Nasze zapotrzebowanie na warzywa jest dość spore, a tegoroczne poletka (zapola po stodole) okazały się za małe, więc Paweł przygotował na piaszczystym ugorze 2 pryzmy kompostowe, które wykorzystamy na wiosną do posiania dyni i cukinii i jedną pryzmę z kostek słomy do posadzenia pomidorów. Teraz mają moknąć (o ile w końcu zacznie padać) i gnić
Nie mogliśmy też przepuścić okazji by nie wybrać się do lasu. I jak nie lubić takiej jesieni?
Taka jesień, w Twoich, Waszych oczach, jest przepiękna. I sery! Sery są niesamowite! Uwielbiam tu zaglądać!
OdpowiedzUsuńWitaj, jakie piękne miejsce! Widać, że serce wkładacie w teb kawałek ziemi...
OdpowiedzUsuńCieszę się że do Ciebie zajrzałam...
Pozdrawiam Martita